การปล่อยวาง
การปล่อยวาง คือ การไม่ยึดมั่น ไม่ถือมั่น ไม่ยึดติดในสิ่งใด แต่ไม่ใช่ การไม่ใส่ใจ การไม่สนใจ ละเลย ทิ้งขว้าง การปล่อยวางเป็นเพียงการปล่อยให้ เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น เป็นไปตามกรรม ตามเหตุปัจจัยที่กำหนด โดยที่ได้กระทำ ได้ตอบสนองต่อเหตุการณ์นั้นๆ อย่างเหมาะสมแล้ว ไม่ปราถนา ไม่อยากได้ ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น ไม่อยากเจอ ไม่อยากหลีกเลี่ยงหลีกหนี แค่ทำสิ่งที่ควรทำ ละเว้นสิ่งที่ควรละเว้น แล้วไม่ไปกังวล ไม่เป็นทุกข์ ต่อสิ่งเหล่านั้นอีก
แม้แต่ในการปฏิบัติธรรม พระพุทธองค์ยังทรงตรัสว่า อย่าได้ยึดมั่นในธรรม ให้ปฏิบัติเพื่อที่จะละวาง ไม่ใช่ปฏิบัติเพื่อที่จะสะสม ไม่ยึดมั่น ไม่ถือมั่น เมื่อปฏิบัติจนเข้าใจแล้ว ก็ให้ปล่อยวาง ปล่อยให้ใจเป็นอิสระ ทำความดีแล้วก็ปล่อยไป ละเว้นความชั่วแล้วก็ปล่อยไป อย่าไปเก็บไว้ ไม่ต้องไปยึดไว้ ให้รู้สึกตัวอยู่ตลอดเวลา มีสติอยู่ตลอดเวลา ฝึกใจให้ปราศจากกิเลส ให้ใจว่าง แต่ไม่ใช่ว่างเปล่า เป็นการว่างจากกิเลส แต่เต็มไปด้วยปัญญา
การบริจาคทาน เป็นวิธีหนึ่งที่ช่วยให้ ฝึกปล่อยวางได้ เมื่อบริจาคไปแล้ว ก็ให้สละความรู้สึกความยึดถือในสิ่งนั้น สละความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ไม่ไปรู้สึกหวงแหนเสียดาย ไม่ไปหวังผลตอบแทนใดๆ ปล่อยวางมันไป
การให้อภัย ก็เป็นการฝึกปล่อยวางที่ดี ละวาง ความไม่พอใจ ความโกรธ จองล้างจองผลาญ อาฆาต แค้นเคือง ต่างๆ ไม่ยึดติดกับอารมณ์เหล่านี้ สวดมนต์แผ่เมตตาให้ แล้วปล่อยมันไป จะช่วยให้จิตใจ ปลอดโปร่ง โล่งสบาย
เมื่อเกิดความสูญเสียในชีวิต เช่น สูญเสียทรัพย์สิน เลิกรากับคนรัก คนรูัจักเสียชีวิต ก็ให้ปล่อยวางเสีย อย่าไป เสียดาย คร่ำครวญ โศกเศร้า เสียใจ ให้เข้าใจว่า สิ่งเหล่านี้ล้วน เป็นวิถีทางของโลก เป็นวิถีทางแห่งกรรม ไม่มีอะไรเที่ยงแท้ ทุกสิ่งมีเกิดมีดับเป็นธรรมดา ถึงแม้จะเสียดาย เสียใจมากแค่ไหน ก็ไม่ได้ทำให้ ได้ทรัพย์สินที่สูญเสียคืนมา ไม่ได้ทำให้คนรักหวนคืนมา ไม่ได้ทำให้คนที่เสียชีวิตไปแล้วฟื้นคืนกลับมา เพราะฉะนั้น ปล่อยมันไป อย่าไปยึดไว้
สิ่งที่ควรปล่อยวางหลักๆแล้ว มีดังนี้
- ทรัพย์สิน เงินทอง สิ่งของมีค่าต่างๆ
- เกียรติยศ ชื่อเสียง อำนาจ บารมี
- อารมณ์ต่างๆ ความสุข ควาททุกข์ ความปราถนา ความกลัว ความกังวล ความรู้สึกผิด เป็นต้น
- บุคคลอันเป็นที่รัก
- ร่างกาย สังขาร ของตนเอง
- ชีวิตของตนเอง
- ความอยากไปสวรรค์ เรื่องของโลกหน้า
- ความดีความชั่ว ที่ได้เคยทำมา
- อัตตา หรือ ตัวตนของตัวเอง
ปล่อยทุกอย่าง ให้เป็นไปตามที่กรรมกำหนด ไม่คิด ไม่คาดการณ์ ไม่พยายามบังคับเหตุการณ์ในอนาคต แค่ทำสิ่งที่ควรทำในวันนี้ให้ดีที่สุด ไม่ต้องไปยึดติดกับสิ่งใด จิตใจก็จะสงบ และ เป็นสุข ปราศจากทุกข์
ความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ความสุขจากการปล่อยวาง และ การปฏิบัติตนอยู่ในธรรม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น